Odznaczenie – Promotor Polskości na Arenie Międzynarodowej
projekt – Bożena Krasoń
wszelkie kopiowanie w części lub całości zabronione!
Uchwałą zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Polonijnego, emblemat będzie przyznawany podczas Gali konkursu Osobowość Polonijna Roku im Edyty Felsztyńskiej, oraz podczas wyjątkowych okazji i świąt.
Ustawa z dn.17.01.2024
Znaczenie
Opis zdjęcia przedstawia emblemat z różnymi symbolami i tekstem.
Centralnym elementem jest kontur Polski wypełniony kolorami flagi polskiej, białym na górze i czerwonym na dole. Na tym tle umieszczono globus skupiony na Europie i Afryce, co sugeruje międzynarodową perspektywę.
Wokół tego centralnego wzoru znajdują się dwie gałązki z liśćmi, symbolizujące pokój lub zwycięstwo.
Zewnętrzny pierścień zawiera tekst
„Promotor Polskości na „Arenie Międzynarodowej
Symbolika ta ma reprezentować dumę z polskiego dziedzictwa i tożsamości oraz zaangażowanie w jej promowanie na arenie międzynarodowej.
Dwie gałązki z liśćmi, które widzisz na emblemacie, są często używane w symbolice i heraldyce.
Zazwyczaj reprezentują pokój, zwycięstwo lub jedność.
W kontekście tego emblematu, są symbolem pokoju i jedności w promowaniu polskości za granicą.
Kłosy zboża i maki na emblemacie mają symboliczne znaczenie:
Kłosy zboża, takie jak pszenica, są często używane jako symbol obfitości, życia i płodności. Pszenica jest potężnym symbolem zbiorów i dostatku.
Złote pola pszenicy falujące na wietrze to jak widok wyników ciężkiej pracy. Pszenica jest również symbolem cyklu życia, odnawiania i wspólnoty.
Wspólnoty, jaka tworzy ogromna Polonia, tym samym ich korzenie pozostają na zawsze w kraju biało – czerwonej
Maki są często kojarzone z nadzieją, z historią z Polską, oraz krwią przelaną za Niepodległość Polski,
Kwiaty maku często rosły wśród pszenicy na polach rolników, ten emblemat ma na celu przypominać nam nasze dzieciństwo, naszą miłość do ojczyzny.
Słońce symbolizuje nas Polaków którzy bez względu gdzie się znajdujemy nad głowami mamy jedno słońce i jedno niebo.
Na emblemacie zamieszczone jest logo Międzynarodowego Stowarzyszenia Polonijnego, którego celem jest integracja stowarzyszeń polonijnych, współpraca ze stowarzyszeniami z całego świata oraz wspólne działania na rzecz rozwoju Polonii i Polski.
Osoby które otrzymają takie odznaczenie muszą odznaczać się wyjątkowością w działaniach, jako Promotorzy Polskości.
Jaki mają cel promotorzy Polskości?
Promotor, jest odpowiedzialny za realizację działań mających na celu wypromowanie wszystkiego co Polskie.
Gawęda o miłości ziemi ojczystej
Autorka:
WISŁAWA SZYMBORSKA
Bez tej miłości można żyć,
mieć serce puste jak orzeszek,
malutki los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i pocieszeń,
na własną miarę znać nadzieję,
w mroku kryjówkę sobie wić,
o blasku próchna mówić „dnieje”,
o blasku słońca nic nie mówić.
Jakiej miłości brakło im,
że są jak okno wypalone,
rozbite szkło, rozwiany dym,
jak drzewo z nagła powalone,
które za płytko wrosło w ziemię,
któremu wyrwał wiatr korzenie
i jeszcze żyje cząstkę czasu,
ale już traci swe zielenie
i już nie szumi w chórze lasu
Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.
Odrzucam pusto brzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
ale nie można owocować.
Ta dawność jej w głębokich warstwach…
Czasem pośrodku drogi stanę:
może nieznanych pieśni garstka
w skrzyni żelazem nabijanej,
a może dzban, a może łuk
jeszcze się w łonie ziemi grzeje,
może pradawny domu próg
ten, którym wkroczyliśmy w dzieje?
Stąd idę myślą w przyszłe wieki,
wyobrażenia nowe składam.
Kamień leżący na dnie rzeki
oglądam i kształt jego badam.
Z tego kamienia rzeźbiarz przyszły
wyrzeźbi głowę rówieśnika.
Ten kamień leży w nurcie Wisły,
a w nim potomna twarz ukryta.
By na tej twarzy spokój był
i dobroć, i rozumny uśmiech,
naród mój nie żałuje sił,
walczy i tworzy, i nie uśnie.
Pierścienie świetlnych lat nad nami,
ziemia ojczysta pod stopami.
Nie będę ptakiem wypłoszonym ani jak puste gniazdo po nim.
POLONIA DLA POLONII
#poloniadlapolonii
Odznaczenie -emblemat PROMOTOR POLSKOŚCI NA ARENIE MIĘDZYNARODOWEJ
otrzymał jako pierwszy kpt. KRZYSZTOF FLIZAK – najmłodszy żołnierz Gen. Andersa, podczas obchodów wyzwolenia regionu Marche w Loreto dn.19.07.2024
KU CHWALE OJCZYZNY PANIE KAPITANIE.
To był ogromny zaszczyt poznać osobiście i wręczyć w imieniu własnym Bożena Krasoń oraz całego Międzynarodowego Stowarzyszenia Polonijnego emblemat i dyplom – Promotor Polskości na Arenie Międzynarodowej.
Życiorys
Ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie[1]. Od 1994 przez kilkanaście lat łączył karierę muzyczną jako altowiolista w Orkiestrze Polskiego Radia w Warszawie i w Teatrze Muzycznym ROMA z pracą dziennikarską jako szef działów zagranicznych magazynów Viva![2], Gala[3], PANI[4]. Specjalizował się w wywiadach z aktorami, muzykami, filmowcami, politykami, których przeprowadził kilkaset[5][6]. Jako pisarz zadebiutował w 1987 roku opowiadaniami w zbiorze Bajki tatrzańskie : dzieci dzieciom[7], książce, którą opracował literacko jego ojciec, a zilustrował Juliusz Kulesza. Sergiusz Pinkwart pisze książki dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych[8]. Według jego książek Zaczarowana Wigilia i Podróże z fantazją powstały sztuki teatralne dla dzieci[9]. Był redaktorem naczelnym, a potem wydawcą magazynu Turystyka24[10]. Felietonista Read&Fly Magazine[11] oraz anglojęzycznego The First News[12]. Po zakończeniu kariery muzycznej współpracuje z Teatrem Muzycznym ROMA jako pisarz[13][14] i badacz historii tej instytucji kulturalnej[15]. Od 2013 prowadzi bloga podróżniczego dzieckowdrodze.com[16][17]. W Polskim Radiu prowadzi audycję podróżniczą Dziecko w drodze[18]. Książka Gambia. Kraina uśmiechu wydana nakładem wydawnictwa National Geographic została nagrodzona w 2015 główną nagrodą Magellana, przyznawaną przez Magazyn Literacki „Książki”, dla najlepszego przewodnika ilustrowanego podczas Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie[19][20]. 25 czerwca 2021 otrzymał kolejną nagrodę Magellana za przewodnik Wyspy Owcze z pierwszej ręki. Praktyczny przewodnik turystyczny.
Życie prywatne
Syn Macieja Pinkwarta, pisarza, historyka Zakopanego. Żonaty z dziennikarką Magdaleną Pinkwart, ojciec czworga dzieci: Wiktora, Liwii, Wilhelma i Lary. W 2015 wyemigrował do Wielkiej Brytanii. Mieszka i pracuje w Liverpoolu. Działa społecznie w organizacjach polonijnych hrabstwa Merseyside[21].